Laatste 2 weken Antalya

Het is al weer even geleden,dus bij deze weer een berichtje uit het zonnige Turkije.
Ondertussen heb ik Antalya verlaten en ben nu in Fethiye, maar daarover alles in mijn volgende verslag. De laatste 2 weken in Antalya heb ik samen met pap en mam heerlijk de toerist uitgehangen. Op 9 febr.zijn mijn ouders aangekomen om samen met mij m,n 40e verjaardag te vieren. De eerste 2 dagen hebben we de stad een beetje verkend en van het geweldige uitzicht van de haven genoten op een van de bekende theeterrassen van Antalya. Mijn verjaardag hebben we gevierd te midden van Turkse families die op zondag hun dag doorbrengen in het Ataturkpark. s,Avonds lekker gegeten in de oude stad van Antalya met een live muziekje op de achtergrond, na het eten naar een Turks grandcafe geweest waar iedere avond een geweldige band speelt en de wat oudere Turkse jeugd elkaar ontmoet. We hadden daar afgesproken met Ali en Taner. Erg leuk om te zien hoe de turkse jeugd met elkaar omgaat,er wordt gezamelijk gedanst, een soort volksdansen zoals de Sirtaki.Een mooie afsluiting van mijn verjaardag dus. We hebben zoveel gedaan de afgelopen 2 weken dat ik weer even m,n geheugen op moet frissen. Als 1e uitstapje zijn we met de bus naar Side gegaan. Side is voornamelijk bekend als vakantiedorp, maar het is werkelijk een prachtig dorpje te midden van ruines. Het oude Side is gesticht in de 7e eeuw voor Chr.en was een belangrijke havenstad voor de Romeinen. Ongeveer 200 jaar v.Chr. werd de stad ontdekt door piraten en werd gebruikt als uitvalshaven voor de slavenhandel. Na Side stond een uitstapje naar Perge op het programma. Helaas ging papa niet mee. Na een uur naar een busje te hebben gezocht vonden we eindelijk een Dolmus naar Aksu, vandaar uit was het nog 2 km lopen naar Perge. Perge is waarschijnlijk al in 1000 v. Chr gesticht door een Griekse kolonist en door de jaren steeds uitgebreid. De stad was vroeger te bereiken over de Kestros. Perge is in handen geweest van de Lydiërs, de Perzen, Alexander de Grote, de Seltsjoeken en de Romeinen. Zo op het eerste gezicht viel het ons een beetje tegen, totdat we op een landweggetje tussen het riet 2 Turkse vrouwen tegenkwamen, bepakt met sprokkelhout en andere waren. Natuurlijk wilde ik met hen op de foto, dat was geen probleen, maar voordat ik op de foto kon hadden ze hun handelswaar al uitgestald. Toch maar iets gekocht. Mama een handgemaakte ketting en ik zag een leuk kleedje voor op tafel. Achteraf bleek dit een hoofddoek te zijn die ze dan ook volgens Turkse traditie bij me op hebben gedaan.( Overigens bleek dit door de plaatselijke bevolking erg gewaardeerd te worden) Onze tocht verder door de oude stad gemaakt en Perge bleek toch erg interessant. Ook in het Antalya Museum ( wat je niet mag missen als je in de buurt bent)zijn de meeste overblijfselen van Perge te vinden. Gigantische beelden van o.a Alexander de Grote, Zeus enz.
Teruglopend naar Aksu kwamen we langs een klein soort terrasje met winkeltje en aangezien het tijd was voor een hapje en een drankje zijn we daar neergestreken. Hoogst verbaasd kwam de complete familie naar buiten om te kijken wat 2 van die blonde vrouwen op hun erf deden. Nog verbaasder toen we beide een halve liter bier bestelde. Met handen en voeten en enkele Turkse woorden die ik ondertussen heb geleerd hebben we zo,n 2 uur met oma, moeder, dochter en kleinzoon doorgebracht. We hebben zelfs adressen uitgewisseld. Na weer een paar dagen in Antalya te hebben doorgebracht hebben we een tochtje naar Kemer gemaakt, een oninteressante plaats, vroeger een vissersdorpje en nu overspoeld door grote resorts, souvenierswinkeltjes ect. Na s,Avonds een biertje te hebben gedronken op de hotelkamer bij pap en mam ben ik nog even naar het Kroegje van Amor gegaan (zie eerdere verhalen)waar ik door de politie die daar altijd een kopje thee komt drinken werd uitgenodigd om de volgende dag naar Saklikent te gaan. Er zou daan een familiedag plaatsvinden voor de Antalyaanse politie. Aangezien ik een paar weken eerder de bus had gemist naar Saklikent en deze plaats graag wilde zien ( skigebied op zo,n 40 km afstand van Antalya) werd er afgesproken voor de volgende dag. Om 2 uur verzamelen bij Amor. We hadden ons alle drie ( pap, mam en ik) dik aangekleed omdat het er erg koud zou zijn. Met z,n drieen bij de politieman ingestapt die ons had uitgenodigd, hij sprak geen woord engels. Ik had al meerdere malen aan Amor gevraagd wat deze dag precies inhield. Verassing, kreeg ik telkens te horen. Nou, dat was het zeker. In Saklikent zijn we nooit aangekomen. Na een dik uur rijden over een bergpas begon het zo hard te sneeuwen dat we niet verder konden, onderweg geen restaurant of dorp te bekennen, op de terugweg langs de kant van de weg gestop waar een erg arm Turks gezin onder een plastic dakje thee verkocht. De familiedag bleek geen politie activiteit te zijn maar een persoonlijke aktie van onze gastheer. Eenmaal weer veilig in Antalya te zijn aangekomen worden mama en ik bij een kapper gedropt om de vrouw van onze gastheer te ontmoeten. Hahaha, zij wist zich geen houding te geven, wij trouwens ook niet. Erg vreemd allemaal. Daarna met z,n allen nog iets gedronken en dat was het einde van onze vreemde politie-familiedag. Na deze dag ben ik bestookt met sms-jes, erg vervelend, ik ben dus maar niet meer naar Amor gegaan en heb Antalya een aantal dagen later met stille trom verlaten. Na al die weken in Antalya had ik al aardig veel gezien van de omgeving. Er reste nog 1 plaats die ik niet wilde missen. De Kurkunlu-watervallen. Werkelijk een paradijs op aarde. Heerlijk heel de dag rondgewandeld alsof je in een sprookje was beland. Besloten om op donderdag Antalya te verlaten.
Pap en mam hebben me naar de Otogar gebracht (lijkt net een vliegveld, maar dan voor lange afstands bussen) Afscheid genomen van pap en mam. Mijn bus vertrok om s,ochtens voor een rit van 4 uur naar Fethiye. Wel spannend. Hier begint het echte backpackers avontuur. Op dit moment zit ik in een hostel die speciaal voor mij is open gegaan. Gelukkig kwam er ook nog een stel uit Canada. Helaas zijn ze vandaag weer vetrokken en heb ik de hele hostel voor mij alleen. In mijn volgende verslag zal ik jullie alles over deze prachtige omgeving vertellen. xxx Mars